A viabilidade das explotacións é importante para a agricultura da UE. Sen a súa capacidade de ofrecer uns ingresos estables e suficiente, a agricultura e a gandería non poderían fornecer os seus produtos e servizos esenciais á sociedade. Por tanto, a Política Agrícola Común (PAC) consta de varias medidas que garanten a viabilidade económica das explotacións.
As medidas económicas da PAC tamén deben ser sostibles e centrarse en como utilizar de maneira eficiente e responsable os recursos naturais para proporcionar un nivel de vida digno sen prexudicar ao medio ambiente.
As consecuencias económicas dos cambios no medio ambiente fixéronse cada vez máis evidentes en toda Europa durante os últimos anos. As perturbacións provocadas pola inestabilidade das condicións meteorolóxicas, como as secas e as inundacións, deron lugar a rendementos máis baixos e a unha diminución das rendas agrarias. Por conseguinte, as medidas da PAC que salvagardan o medio ambiente tamén protexen a viabilidade económica a longo prazo da agricultura.
Un sistema agrogandeiro sostible depende dun sector agrogandeiro activo e comprometido e é imperativo que unha agricultura respectuosa co medio ambiente sexa economicamente viable e rendible a curto prazo.
Para alcanzar a sustentabilidade económica, a PAC pretende:
Apoiar os medios de subsistencia dos agricultores mediante a aplicación dun sistema xusto de apoio á renda e lograr unha maior igualdade na cadea de subministración agroalimentaria.
Reforzar a relación entre o apoio á renda e as medidas ambientais a través da condicionalidade e os pagos directos ecolóxicos.
Proporcionar axuda ao desenvolvemento rural para garantir que as prácticas ambientais e os investimentos sexan economicamente sostibles para os agricultores.
Os obxectivos da axuda á renda para os agricultores son os seguintes:
Funcionan como unha rede de seguridade e fan que a agricultura sexa máis rendible.
Garanten a seguridade alimentaria en Europa.
Axúdanlles a producir alimentos seguros, saudables e asumibles.
Recompensan aos agricultores por achegar bens públicos que normalmente non pagan os mercados, como a protección da paisaxe e do medio ambiente.
Ademais, os países da UE poden optar por ofrecer outros pagos centrados en sectores ou tipos de agricultura específicos. Existen réximes específicos destinados a axudar ás pequenas e medianas explotacións, aos agricultores novos, aos agricultores que operan en zonas con dificultades naturais ou a sectores en dificultades.
Para recibir a axuda da UE á renda, os agricultores deben respectar un conxunto de normas básicas. A interacción entre o respecto destas normas e a axuda prestada aos agricultores denomínase condicionalidade.
Entre as normas cuxo cumprimento se espera dos agricultores inclúense:
Requisitos legais de xestión, aplicables a todos os agricultores, independentemente de que reciban ou non axuda no marco da Política Agrícola Común (PAC).
Boas condicións agrarias e ambientais, que só se aplican aos agricultores que reciben axudas no marco da PAC.
Os agricultores que vulneran a lexislación da UE relacionada co medio ambiente, saúde pública, sanidade animal, benestar animal ou xestión da terra ven reducida a axuda da UE e poden ser obxecto doutras sancións.
Comments